In 2020 is het 75 jaar geleden dat WOII eindigde. Europa heeft in die tijd een lange periode van vrede doorgemaakt, dat is iets om te vieren, maar het is ook een goed moment om de huidige politieke situatie eens te bekijken en te vergelijken met die van de jaren ’30 in de vorige eeuw.

Tussen 1920 en 1930 stak in Duitsland een fervent nationalisme de kop op. Dat werd door het regime verder aangewakkerd en gebruikt teneinde de gemiddelde Duitser ervan te overtuigen dat hij, als ideale vaderlander behoorde tot een superieur ras, het ras van de Edelgermanen. Daar tegenover werden groepen aangewezen die niet van oorsprong tot deze categorie gerekend konden worden: de Joden, de Roma en de Sinti. Ook kleurlingen en seksueel anders georiënteerde mensen werden tot een inferieur ras gedegradeerd. Door middel van hun propaganda wisten de Nazileiders de eigen identiteit van het volk zo te verfraaien dat het zich onoverwinnelijk waande. Het profiel van ‘de anderen’ werd verlaagd: zij werden tot ‘Untermenschen’ verklaard die eventueel slavenarbeid voor het superieure ras zouden kunnen verrichten, maar het eigenlijk niet verdienden om in leven te blijven. Geen argument werd ongebruikt gelaten om hen te stigmatiseren. We weten waartoe dat alles heeft geleid: tot een verschrikkelijke oorlog en tot de haast totale vernietiging van alle in Europa wonende Joden en de decimering van andere “Untermenschen”. Heeft Europa van dit vreselijke voorbeeld geleerd? Het lijkt er veel op dat men het vergeten is.